Het zal eind jaren 90 zijn geweest toen ik voor m'n verjaardag het boek L staat voor Leugens kreeg. Dat was toen het nieuwste deel uit het Kinsey Millhone-alfabet van de schrijfster Sue Grafton.Als tiener heb ik alle boeken van Agatha Christie gelezen, dus de voorkeur voor lekker leesbare detectives, met een terugkerende hoofdpersoon, was toen al aanwezig. Na de kennismaking met privé-detective Kinsey Millhone was een trouwe vriendschap geboren en ben ik met terugwerkende kracht bij de A begonnen om al haar avonturen te beleven.
Dit jaar verscheen T staat voor Tevergeefs. Nu eens geen avontuur dat door een opdracht van buiten Kinsey's leven binnendringt, maar problemen dicht bij huis. Buurman Gus komt ongelukkig ten val en heeft tijdelijk thuishulp nodig. De op het eerste oog vriendelijke Solana biedt haar diensten als verpleegkundige aan. Ondanks dat Kinsey bij het natrekken van Solana's referenties niks onregelmatigs had ontdekt, voelt ze steeds sterker dat er iets niet klopt.
Solana blijkt zich op slinkse wijze in het leven van hulpeloze bejaarden binnen te dringen. En haar methoden om bejaarden onder de duim te houden zijn net zo medogenloos als die waarmee ze wantrouwige omstanders uit haar buurt weert. Langzaam wordt de strop om Gus' nek strakker aangetrokken en wordt het voor Kinsey moeilijk om hem te redden uit de klauwen van deze vrouw.
Net als in de andere boeken van Grafton zijn er kleinere verhaallijnen doorheen verweven, wordt er soms verwezen naar een zaak uit een eerder boek en komen dezelfde vrienden en buren voorbij. Je kunt alle delen prima los van elkaar lezen, maar het is wel leuk om bij het begin te beginnen en mee te groeien met Kinsey en haar omgeving. Ze is een zelfstandige, beschouwende, meestal alleenstaande, soms vertwijfelde, pittige dertiger. Ik mag haar wel. Misschien is dat waarom ik de boeken blijf lezen.
Grappig is dat Kinsey langzamer leeft dan dat Grafton de boeken schrijft. Deel 1 stamt uit 1982 en in deel 20 zijn we pas zes jaar verder. Ze moet het doen zonder mobieltje of computer, om maar even twee belangrijke verschillen met die tijd te noemen. Dat maakt het voor Grafton misschien lastig, omdat ze bepaalde (onderzoeks)technieken nog niet ten tonele kan voeren, maar als lezer heeft het wel zo z'n charme. Even weer terug naar die tijd 'toen alles nog gewoon was', zonder dat de thema's of de verhalen achterhaald zijn.
Reserveer in onze catalogus
