Posts tonen met het label schilderkunst. Alle posts tonen
Posts tonen met het label schilderkunst. Alle posts tonen

maandag 31 juli 2017

Mr. Turner

De Britse schilder Joseph Mallord William Turner (1775-1851 - wikipedia) wordt gezien als een van de belangrijkste schilders die Engeland heeft voortgebracht. Toch was zijn leven nog nooit verfilmd. Misschien omdat hij - zeker aan het eind van z'n leven - zo'n excentrieke, onverdraagzame en getormenteerde 'wildeman' was. Dus besloot regisseur Mike Leighs juist van die laatste pakweg 25 jaar van z'n leven een film te maken. Voor de hoofdrol in Mr. Turner zocht hij iemand die vooral goed kan grommen.

maandag 10 maart 2014

Het grote Rijksmuseum voorleesboek

Hoe breng je de Grote Kunst tot leven? Via verhalen. Hoe breng je die Grote Kunst dichter bij het kind? Door de beste kinderboekenschrijvers hún verhaal te laten schrijven bij beroemde meesterwerken uit het museum. En dat heeft het Rijksmuseum heel goed gedaan. Met als resultaat: Het grote Rijksmuseum voorleesboek. Een prachtig groot boek, vol paginagrote beroemde schilderijen en bij elk schilderij de naam van schrijver die kinderen kennen. Knappe ouder die zelf niet ook zal genieten van het (voor)lezen van deze meesterwerkjes.

maandag 12 augustus 2013

Le Tableau

Het gaat niet zo goed in Het Schilderij van deze film. Het leven is niet voor alle kunstwerkjes een pretje. Er heerst namelijk apartheid tussen de drie rassen in en rondom het kasteel. De compleet geschilderde Toupins (Alklaren) wanen zich superieur en weigeren om onvolledige figuren in hun kasteel toe te laten. Sterker nog, ze maken zelfs jacht op de ongekleurde Pafinis (Niafen) en de schetserige Reufs (Ruwlijners). Deze klassenstrijd wordt overheerst door de Toupins, waarvan De Grote Kandelaar de bevelhebber is. Democratie is er een vies woord. “De tijd van het zalige idealisme is voorbij”, kondigt De Grote Kandelaar aan. Wat de grote liefde tussen de Alklaar Ramo en de Niaf Claire natuurlijk onmogelijk maakt.

Ramo, Lola - het stoere vriendinnetje van Claire - en een gevluchte Ruwlijner - wiens vriendje in elkaar is getrapt en voor dood is achtergelaten - zijn vastbesloten om de échte schilder te vinden en hem te vragen om iedereen af te werken. In de hoop dat daarmee de klassenstrijd ten einde komt. Ze ontdekken dat er buiten hun schilderij nog een hele wereld ligt. Niet alleen die van de schilder zelf, maar ook die van al zijn andere schilderijen. Het wordt een kleurrijke en sprookjesachtige reis. Een zoektocht naar de schilder en een zoektocht naar het individu. Ondersteunt door mooie muziek van componist Pascal le Pennec.

Wat ik mooi vind is dat de regisseur Jean-Francois Laguionie je niet alleen meeneemt in de zoektocht naar de schilder, maar ook meeneemt door meerdere kunststromingen. Als kunstliefhebber zie je de invloeden terug van beroemde schilders, zoals Chagall, Matisse, Picasso en Modigliani. De film biedt zo een interessante kijk op hoe een kunstwerk gevormd wordt, en wat het nu eigenlijk is. En uiteindelijk is het gewoon een feest voor het oog, scroll maar eens door alle afbeeldingen van Le Tableau.

Een lieve warme vakantiefilm dus, voor een zachte zomeravond met de hele familie!



Reserveer in onze catalogus.

maandag 21 december 2009

Girl with a pearl earring

Ik bekende al eerder een fan van actrice Scarlett Johansson te zijn. Daarnaast hou ik van (romantische) kunst en ben ik vaak benieuwd naar het verhaal áchter de kunst. Herkenbaar? Dan is deze film een must!

Wie de details wil weten verwijs ik graag door naar deze mooie filmbespreking. Hier beperk ik me tot de inleiding:
Girl with a Pearl Earring, gebaseerd op het gelijknamige boek van Tracy Chevalier, is een op het witte doek uitgespeelde mijmering. De fantasie van iemand die zojuist Johannes Vermeers ‘Meisje met de Parel’ heeft staan bekijken in het Haagse Mauritshuis en die zich laat meevoeren door zijn gedachten over wie het meisje op het schilderij zou kunnen zijn. De film staat onder de betovering van het schilderij en ademt dezelfde breekbare sfeer van stilte en sensualiteit.
En dat is precies wat het is. Een mijmering: betoverend, breekbaar en vooral sensueel. Daarnaast geeft de film een mooi kijkje in de keuken van de 17e eeuwse Hollandse schilderkunst en natuurlijk in het leven van Vermeer. Als er iemand was die mijmerende schilderijen kon maken, van mooie, breekbare meisjes, dan was hij het wel (wikipedia). Het soort meisjes dat Scarlett met verve neerzet!

Wat ik achteraf ergens las en wat ik wel weer grappig vond: de film speelt zich af in de huizen en straatjes van het 17e eeuwse Delft, maar voor het meest authentieke stadsgezicht zocht de filmcrew haar toevlucht tot de oude binnenstad van (ik meen) Haarlem. In ieder geval volstond Delft niet meer als decor. Met excuus, meneer Vermeer.



Reserveer in onze catalogus
En binnenkort op TV!