Paarden vliegen businessclass

Journalist Olaf Koens zien we regelmatig als Midden-Oostencorrespondent in het RTL Nieuws. Hij doet verslag van revoluties en oorlogen, en zoekt naar kleine verhalen die deze complexe regio inzichtelijk maken.

Van zijn vader komt de passende uitspraak: "Hoe meer je van mensen weet, hoe meer je van dieren gaat houden." In zijn boek Paarden vliegen businessclass tekent Olaf Koens 13 verhalen op over mens en dier in het Midden-Oosten. 

Ananas

Wat weet jij eigenlijk van de ananas? Ik niet zo veel, behalve dat ik het lekker vind. En ja, óók op pizza. Grappig eigenlijk, dat ik van een supermarktproduct dat zo bekend is, eigenlijk nauwelijks iets weet.

Maar na het lezen van Ananas van Lex Boon weet ik een heleboel meer. Het is een reisverhaal, waarin Boon de wereld over reist op zoek naar het verhaal van de ananas. Waarom, vraag je je af? Nou, dat zit zo: Boon krijgt van zijn vriendin een IKEA ananasplant, een paar weken later verlaat ze hem voor een ander en hij besluit zich als afleiding dan maar te verdiepen in die ananas.

Floortje : naar het einde van de wereld

Dit voorjaar genoot ik van een kleine verslaving. Ik ontdekte namelijk Floortje: naar het einde van de wereld. Oké, ik weet, wat betreft televisie lig ik onder een rots. Ik zie Floortje Dessing echt hier en daar wel voorbij komen, ik weet dat ze in 2016 de Televisierring voor dit programma won, maar ik had gewoon nog nooit iets van haar gezien. De aanleiding om toch eens naar één van die verre reizen te kijken, weet ik niet meer. Maar na die eerste was ik gezond nieuwsgierig naar meer.

Stephen Fry in America

Reisdocumentaires zijn er in vele soorten en maten. Meestal worden ze gemaakt voor tv om ons in hapklare afleveringen weken of maanden te vermaken. Vooral de BBC is daar erg goed in, maar wij hebben nu natuurlijk onze eigen Jelle Brandt Corstius, die ons de wonderlijke hoeken en gaten van Rusland laat zien. Gelukkig liggen deze series niet veel later in de bibliotheek, zodat je jezelf kunt verwennen op een lange avond 'gluren bij de buren'.

Mijn persoonlijke reisrecord staat op een regenachtige zaterdagmiddag waarop m'n lief en ik besloten even naar een aflevering van Michael Palins Reis om de wereld in 80 dagen te kijken. Het werden er twee, drie, vier, er werd even tussendoor gekookt, afgewassen, waarna we uit goed fatsoen die laatste twee afleveringen er ook nog uitpersten, al wisten we tegen die tijd eigenlijk niet meer hoe we nog op de bank moesten zitten of liggen. Rond 2 uur 's nachts doken we moe maar zeer voldaan ons eigen veilige bedje in.

Een andere reisheld is Stephen Fry: Brits acteur en komiek, die zelfs zijn worstelingen met depressiviteit niet onder stoelen of banken schuift. Tja, Humor is overwonnen droefheid, om maar met de woorden van Godfried Bomans te spreken. Stephen is altijd gefascineerd geweest door het land van de onbegrensde mogelijkheden en besluit om dat immense continent kriskras door te steken. Als vervoermiddel kiest hij natuurlijk voor een vertrouwde London Cap, briljant! Hij ontmoet onbekende en beroemde Amerikanen, hij beleeft kleine en grote avonturen en hij overwint meerdere angsten. Ja, je moet er wat voor over hebben, maar dan levert het ook wel een heel vermakelijke reisverslag op.

Stephen Fry in America is een aanrader voor zowel avontuurlijke vakantiegangers als voor de meer berustende thuisblijver. Gevoel voor Engelse humor is wel een voorwaarde!



Reserveer in onze catalogus

Bloedrivier : een reis naar het gebroken hart van Afrika

Tim Butcher, journalist van de Daily Telegraph treedt in 2004 na een voorbereiding van drie jaar in de voetsporen van Henry Morton Stanley.  Hij reist naar de Congo voor een tocht over de duizenden kilometers lange Congorivier. Tim Butcher reist echter alleen. Hij doet verslag in het boek 'Bloedrivier'.
De eerste dag staat hij al doodsangsten uit en hij vervloekt de obsessie die hem naar dit meest afschrikwekkende land ter wereld had gelokt.

De problemen van het hedendaagse Congo werden me al in de eerste dagen van mijn Afrikaanse correspondentschap duidelijk. Hier in Congo woedde de bloedigste oorlog van de wereld. Het conflict brak in 1998 uit. Op het moment dat ik aan het werk ging, eiste de oorlog elke dag duizend dodelijke slachtoffers. Het was echt verbijsterend dat zulke kolossale verliezen amper tot de buitenwereld waren doorgedrongen. Zoals zo veel andere plaatsen in Afrika is men ook Congo gaan zien als een hopeloos geval, en zo kon het gebeuren dat het meest dodelijke conflict sinds de Tweede Wereldoorlog zich vrijwel onopgemerkt heeft voltrokken.

Op zijn reis komt Tim in de meest vreemde situaties terecht. Elke keer weer lukt het hem om een motor, fiets, helikopter of een auto te ritselen.
Ik wist weinig over het hedendaagse Congo en besef nu hoe zo’n land voor de onmogelijke opgave staat een toekomst op te bouwen. Het land wordt verscheurd door zoveel geweld. Vader Oggi vraagt aan Tim om zijn veertienjarige zoon mee te nemen, zodat hij elders een nieuw leven kan opbouwen.

Zijn verhaal trekt mij het boek in en laat me meereizen. Zo beleef ik onthutsende, schrijnende en hartverscheurende momenten. Tegelijkertijd krijg ik informatie over de achtergrond en de geschiedenis van het land.
Wie beelden van de Congo wil zien moet de 7-delige tv-documentaire Bonjour Congo van Rudi Vranckx elke donderdag op Canvas gaan kijken.

Er is meer aandacht in de media over de Congo vanwege het 50-jarige bestaan van de Congo op 30 juni,  onder andere over het verband tussen de grondstoffen en het geweld.

Joke

Reserveer "Bloedrivier" in onze catalogus