De egel, dat ben ik

Sommige schrijvers kunnen alleen maar pareltjes schrijven. Toon Tellegen is voor mij zo'n schrijver. Zijn korte dierenverhalen zijn geestig, filosofisch, autobiografisch, kunstzinnig en... briljant. Vorig jaar verscheen er een lief klein bundeltje. Met de egel in de hoofdrol dit keer. En de uitdagende titel: De egel, dat ben ik. Zitten we ineens in het hoofd van schrijver Toon?

De Vuurzeevlieg

 

Toon Tellegen is de koning van de korte, filosofische levensverhalen rond de ups en downs van een kleurrijk stel dieren in een bos 'hier ver vandaan'. Olifant die altijd in bomen klimt, mier, eekhoorn, egel, sprinkhaan... Ieder dier heeft wel een woord van raad voor de ander. Of weet het even niet en dat blijkt dan juist te helpen. Ik heb echt al heel veel verhaaltjes gelezen en twee gedachten blijven dan terugkomen: "Waar háált ie het vandaag!" en "Wat stáát hier nou eigenlijk..." En dan ineens verschijnt er een bundel zoals nog nooit tevoren.

Superjuffie

In het kader van goede voornemens begin ik daar maar gelijk m'n nieuwe bieblogjaar mee; Meer Jeugd! Ook al wordt dit blog misschien niet zoveel door jeugdlezers gevolgd, zij hebben wel ouders. Dus bij deze, lieve ouders, ik beloof dit jaar meer jeugdboekentips op dit blog. Beginnend met een serie over een held die vast al vele harten heeft gestolen: Superjuffie!

De gans en zijn broer

Treffende levensbeschouwingen en fijnzinnige humor. Dat lees ik in een recensie over het nieuwste boek van Bart Moeyaert. En ook: een kleinood van alle tijden voor alle leeftijden. Dit lijkt mij dus het perfecte boek om dit nieuwe blogjaar mee te beginnen. En dit noodzakelijke kleinood heet: De gans en zijn broer.

Een hart onder de riem

Bundeltje met 18 ongetitelde dierenverhalen (waarvan drie niet eerder gepubliceerd) om troost uit te putten. De dieren verkeren steeds in een bepaalde gemoedstoestand.

Hoe saai kan de titelbeschrijving van een boek zijn, denk ik dan. De verhalen van Toon Tellegen verdienen echt meer dan dit. Want dit zijn stuk voor stuk poëtische en filosofische en troostrijke pareltjes. De uitgever doet het beter, die vermeldt op de achterflap tenminste nog: De dierenverhalen [...] bieden de lezer troost en een bevrijdende lach. Ja, dan heb je het goed aangevoeld.

Dit piepkleine boekje Een hart onder de riem, met 18 piepkleine verhalen uit het beroemde dierenbos van Tellegen, kreeg ik onlangs kado. Een troostrijk kado, dat je alleen zult krijgen van iemand die het goed met je voor heeft. Ondanks dat je dit binnen een uur uit hebt als het zou moeten, kun je niet anders dan het na elk verhaaltje even wegleggen. Om jezelf te troosten, even bevrijdend te lachen, of gewoon wat voor je uit te staren.

Omdat ik het goed met alle bieblogvolgers voor heb, krijg je hierbij het kortste verhaaltje uit deze bundel kado, van mij.

Hierbij deel ik u mede dat de taart die ik voor mijn verjaardag heb gebakken is mislukt.
Komt u dus maar niet.
Indien u mij toch iets wilt geven: dan graag iets bemoedigends.
Ik ben de wanhoop nabij.
Het aardvarken.

De dieren zagen grote rookwolken boven het bos uit komen en hadden kort daarvoor een langdurig gerommel en enkele ontploffingen gehoord.
   Ze keken elkaar aan.
   'Ja, ja,'zeiden ze, 'taarten...'
   Ze schudden hun hoofd en dachten aan het aardvarken en zijn wanhoop. Iedereen maakte iets bemoedigends en stuurde het hem of legde het voor zijn deur.
   Terwijl de walmen van zijn zwartgeblakerde taart nog om hem heen hingen pakte het aardvarken zijn cadeaus uit, bekeek ze en snikte lang en heftig.
   Toen droogde hij zijn tranen. Heel langzaam sloop zijn wanhoop weg, verdween in het struikgewas en, later die avond, achter de horizon. Bemoedigende gedachten, die hij van de eekhoorn had gekregen, verschenen in zijn hoofd. En voordat hij in bed stapte, die avond, danste hij zelfs nog even, op zijn koude vloer, en zei tegen zichzelf: 'Hallo aardvarken. Hallo hallo.'
   Misschien, dacht hij, toen hij even later zijn deken over zijn hoofd trok, moet ik vaker iets laten mislukken. Maar voor hij verder kon denken over die vreemde gedachte die nog het meest leek op het kraken van een holle boom in een storm, vielen zijn ogen toe en sliep hij.

Reserveer in onze catalogus.
Meer dierenverhalen van Toon Tellegen in onze catalogus.