Deze film, ooit gezien in het Filmhuis in Hengelo, trof me regelrecht in het hart. En wel zodanig dat ik na afloop heb gevraagd of ik de filmposter mocht hebben. En zo kon ik thuis de beelden nog maandenlang dichtbij me houden.
Maar over deze film wil ik het hier niet hebben, daarover een andere keer. Het gaat me nu om de verfilming van 'Liefde in tijden van cholera', en dan met name om Javier Bardem die hierin wederom een hoofdrol vertolkt. Wat heeft deze man een charisma! En wat het nu precies is, ik weet het niet. Tijdens de Spaanse les hebben we het daar (in het Spaans wederom uiteraard) uitvoerig over gehad. Is het zijn gebroken neus of is het de naar binnen gekeerde uitdrukking van zijn ogen?
Feit is dat ik hem heel graag nog een keer in een film wilde zien en aldus met een film van de docente Spaans huiswaarts ging.
Wonderlijk hoe de focus dan gericht is bij het kijken…Ik vond namelijk de intro niet sterk, het verveelde me een beetje. De vertolking van de jongere uitgave van Florentino (één van de hoofdpersonen) kon me niet echt boeien. Op het moment echter dat Javier Bardem in beeld komt als de volwassen personage, verandert alles…
Ter verduidelijking toch even een kleine tip van de verhaallijn-sluier:
Centraal staat een bijna onmogelijke liefde, de liefde tussen Florentino en Fernanda.
Ergens in Zuid-Amerika in de 19e eeuw valt de jonge Florentino als een blok voor Fernanda. Zijn oog valt heel toevallig op haar en ziedaar, de teerling is geworpen voor de rest van dit verhaal. Fernanda beantwoordt zijn liefde in eerste instantie, maar haar vader heeft een betere partij voor ogen. Ze trouwt een arts en verdwijnt uit Florentino’s zicht. Tot zover ietwat saai en voorspelbaar. Maar dan verschijnt Javier
Bardem als de volwassen versie van Florentino.. en nou wordt het leuk! Zijn spel is innemend, humoristisch en ontroerend. Als een pitbull bijt hij zich vast in het spoor van zijn eeuwig onbereikbaar lijkende liefde. Terwijl hij zich te buiten gaat aan talloze amoureuze avonturen, blijft Fernanda in zijn hart gegrift en blijft hij zoeken. Tot op hoge leeftijd… en meer verklap ik niet!'Liefde in tijden van cholera' staat op naam van de Colombiaan Gabriël García Márquez, een schrijver van wereldformaat. In 1982 mocht hij de Nobelprijs voor de Literatuur ontvangen. In april dit jaar overleed de schrijver op 87-jarige leeftijd.
Nog steeds staat op mijn leesverlanglijstje een boek van hem. Binnenkort gaat dat gebeuren en ga ik beginnen in ‘Liefde in tijden van cholera’. Want een film is van een hele andere orde dan een boek.. Ik zie de film meer als een opmaat, een soort voorbereiding. Het verhaal is nu een beetje bekend; rest nog de uitwerking, de diepgang achter de beelden. Daar is het boek zelf goed voor. Ik vrees echter wel dat tijdens het lezen het beeld van Javier Bardem voor dat van Florentino zal schuiven. Maar ik geloof niet dat me dat zal storen….
Tinie Knoef
Geen opmerkingen:
Een reactie posten