zondag 3 april 2011

Vita - Melania Mazzucco


Blijkbaar heb ik er patent op, schrijvers kiezen die de Premio Strega gewonnen hebben. Eerst met Nicolò Ammanati, toen Paolo Giordani en nu Melania Mazzucco.
Ik hou van boeken die een heel leven vertellen en liefst ook nog het leven van de kinderen, de kleinkinderen en de achterkleinkinderen. En die je de geschiedenis beter laten begrijpen. En als er dan aan het eind ook nog een sprankje hoop over is….
Vita van Melania Mazzucco heeft het allemaal.

Van de achterflap
New York, 1903. Op Ellis Island gaan twee kinderen uit een gehucht in Zuid-Italië van boord: Diamante van twaalf en Vita, pas negen jaar oud. Hij is zwijgzaam, trots en onverschrokken; zij impulsief, jaloers en begiftigd met het mysterieuze vermogen om voorwerpen te verplaatsen. In een chaotisch pension in de Italiaanse wijk downtown maken de kinderen kennis met de dood en het alfabet, verleidingen, seks, verraad en trouw. Ze groeien er op tot volwassenen, vinden elkaar en verliezen elkaar uit het oog. Ze blijven hopen op een gouden toekomst die in het land van de onbegrensde mogelijkheden immers voor iedereen is weggelegd. Maar hun kinderdromen zullen niet uitkomen, niet in New York, niet voor hen samen.

Het is geen boek om vrolijk van te worden, wel een boeiend en intrigerend verhaal over Italiaanse migranten in de VS. Mooie, maar ook droevige sfeerbeelden, waarin je de ellende, de stank, de afbraak als lezer bijna kunt voelen en ruiken. Het contrast tussen het landelijke Italië en het immense New York moet enorm zijn geweest. De (social) media zoals we die nu kennen, bestonden niet waardoor mensen zich niet echt een goede voorstelling konden maken van het 'Beloofde Land'.

Af en toe is het verhaal wat traag en langdradig, maar bij levensverhalen zoals deze heb ik daar geen moeite mee. Want het is tegelijkertijd een verslag van Mazzucco’s persoonlijke zoektocht naar haar eigen afkomst, gebaseerd op o.a. persoonlijke correspondentie van Mazzucco’s familie en oud krantenartikelen.
Het is een geschiedenis van armoede en mislukking waar Italianen, ook nu, niet graag aan terugdenken. Mazzucco’s roman maakte destijds ook nogal wat los. Veel Italianen begonnen anders te kijken naar de immigranten die in deze tijd naar Italië komen om de armoede te ontvluchten. En die, evenals een eeuw geleden, worden uitgebuit.
Opgroeien in een totaal andere cultuur, in welke tijd dan ook, blijft actueel.

Overigens.... dinsdag 12 april geeft Tim Klaasse van Filmeducatie een lezing over de verfilming van De Eenzaamheid van de priemgetallen.
De film zelf wordt bij Filmliga Hengelo vertoont.

Reserveer Vita in onze catalogus
Reserveer De eenzaamheid van de priemgetallen in onze catalogus

Geen opmerkingen: