maandag 30 maart 2009

Pauline & Paulette

Een snoepje. Zo'n zachte, zoete bonbon, in een knisperend rood papiertje. Dat is wat het is, deze film van Lieven Debrauwer. Met een briljante Dora van der Groen in de rol van Pauline.

Pauline is een oude vrouw met de geest van een kind. Een aandoenlijk kind. Een kind met een grote fascinatie voor haar zus Paulette, die een winkeltje in luxe-artikelen runt en zingt bij de plaatselijke opera. Door het overlijden van hun oudste zus, die altijd voor Pauline heeft gezorgd, moet Paulette noodgedwongen de zorg overnemen. En dat gaat niet altijd van harte. Die andere zus - uit Brussel - probeert het ook nog even, maar dat houdt zelfs Pauline niet vol. Het blijkt voor iedereen erg moeilijk om niet alleen een geschikte opvang te vinden voor zoveel kinderlijkheid, maar ook nog zelf gelukkig te zijn.

Pauline & Paulette heeft gelijk m'n hart verovert. De muziek is geniaal onder het beeld geplaatst en het leven in een kleine Vlaamse gemeenschap wordt genadeloos bloot gelegd. Evenals de zoektocht naar geluk. En de ontdekking dat dit misschien dichterbij is dan je denkt en in kleine, onverwachte dingen zit. Die je eigenlijk pas ziet als ze er niet meer zijn.

Klinkt cliché natuurlijk, maar dat is deze film absoluut niet. Gewoon genieten, met een glaasje wijn en je lief naast je op de bank. En ik weet zeker, nog maanden later zeg je zo nu en dan die briljante woorden tegen elkaar, en voel je weer even de zachte chocola op je tong: "Schoe nie toe".




Reserveer in onze catalogus

donderdag 26 maart 2009

Band Of Heathens


Soms gebeurt het je: je krijgt een tip en bent meteen verkocht... Via platenzaak PopEye (de beste, maar dat wisten jullie natuurlijk al...) werd ik gewezen op The Band Of Heathens. Nogmaals dank, Johan!
De tijd lijkt even stil te staan, trillingen in je lijf, noem maar op: emotie dus! De liefhebbers van The Band, Little Feat en The Allman Brothers Band komen aan hun trekken bij deze formatie. Mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik qua muziek nogal een treurbeuk ben. Als je dan het nummer 'King Of Colorado' hoort (en ziet op de dvd 'Live at Antone's, een mooiere versie dan die onderaan dit bericht staat) en je bent aanbeland bij de lapsteel-solo, de gitaarsolo en uiteindelijk de hammond-solo... Dan kun je mij wegdragen hoor!
Het eerste studio-album is prachtig.
Op de site van de heren is hun complete discografie te beluisteren; ook kun je er complete liveconcerten in mp3-formaat downloaden. Wat een feest, nietwaar? Zeker nu FabChannel is gestopt en Last.FM je wil laten betalen...
Ook mooi: binnenkort in Nederland live te zien! 31 mei in Paradiso; 5 juni in Ottersum. Ik zie jullie daar, toch?



Reserveer via onze catalogus bij Muziekweb

woensdag 25 maart 2009

Zweedse passie

Onlangs las ik Levenslang van Liza Marklund, alweer het zevende boek waarin Annika Bengtzon de hoofdrol speelt. De boeken van Marklund zijn heel spannend, echte pageturners die je pas weglegt als je ze helemaal uit hebt en waar je nog een tijdje over blijft nadenken. De grote kracht van de boeken ligt volgens mij in de hoofdpersoon Annika, zo levensecht beschreven dat je verwacht haar elk moment tegen te komen. Annika is erg slim, maar laat zich nogal eens door haar emoties meeslepen en dan is ze niet altijd even handig... Of zoals haar goede vriendin Anne zegt: 'je bent bevlogen en soms schiet je daarin een beetje door'.

Annika werkt als journalist bij de Kvällspressen, een dagblad dat zich geconfronteerd ziet met veel concurrenten en moeite moet doen het hoofd boven water te houden. Annika is misdaadverslaggever en bemoeit zich regelmatig net iets teveel met een onderzoek. Door haar onverwachte invallen brengt ze feiten aan het licht die door anderen over het hoofd worden gezien en die haar regelmatig in groot gevaar brengen, overigens zonder dat ze dit zelf weet.

Naast al dit spannends volg ik ook al zeven delen lang Annika's privéleven. Je zou kunnen zeggen dat dit het tweede verhaal is wat zich in elk boek afspeelt en dat minstens zo meeslepend is als het eerste. Het misdaadverhaal is echter aan het eind opgelost. Annika's leven gaat door en om dat verder te kunnen lezen zal ik moeten wachten op het volgende deel. Schiet het al een beetje op Liza?

Reserveer dit boek in onze catalogus

maandag 23 maart 2009

Lekker single of toch liever niet?

Single zijn heeft zijn voordelen! Om er maar eens een paar te noemen: ongelimiteerd knoflook eten, niet naar je schoonfamilie hoeven, de baas over de afstandbediening, geen gesnurk en meezingen zonder commentaar. Vrij en onafhankelijk! Bijna een derde van de huishoudens in Nederland bestaan uit één persoon. Het aantal singles neemt nog steeds toe, vooral onder de dertig plussers. Voor sommige mensen is single zijn niet een periode tussen 2 relaties maar een bewuste leefstijl keuze. Nadeel is dat je als single vaak als een beetje sneu en zielig wordt gezien. Onzin natuurlijk, maar je staat wel overal alleen voor en af en toe kun je wel wat steun gebruiken. Dan zijn de volgende boeken precies wat je nodig hebt: Hoera, ik ben single! en Single en gelukkig.

Maar oké, misschien gaat het single zijn na een tijdje vervelen en ben je toch op zoek naar de ware. Ook voor deze groep singles heeft Bibliotheek Hengelo het nodige in huis. Probeer eens Het dating rampenplan: zelfhulpboek voor alleenstaande jonge vrouwen. Een lekker luchtig boekje met tips rond het aangaan en onderhouden van relaties. Natuurlijk heeft dokter Phil ook over dit onderwerp wat te melden met Wees slim in de liefde. Dit heldere en vooral praktische boekje (stappenplan!) geeft handvaten voor alleenstaande vrouwen in het bereiken van een duurzame relatie met een man. Voor de wat timide single is er Single en verlegen: de dappere datinggids voor niet zo dappere daters. Het is niet bedoeld om je van je verlegenheid af te helpen (dat hoort tenslotte bij je persoonlijkheid) maar om je te helpen het te hanteren. Het is een doelgericht en praktisch zelfhulpboekje voor mannen én vrouwen.

Enne, mocht je door een van deze boeken succes hebben laat het even weten. Bibliotheek Hengelo is beschikbaar als locatie voor trouwfoto’s!

zaterdag 21 maart 2009

Stuk - Judith Visser

Om maar meteen met de deur in huis te vallen........
Stuk van Judith Visser is echt een afschuwelijk boek. En een absolute aanrader voor iedereen die met pesten te maken heeft. Pesterijen op school zijn actueel. Jonge meiden moeten mooi, slank, aardig en volmaakt zijn om erbij te horen. Alles wat Elizabeth niet is. Ze is een verlegen, eenzaam meisje met gescheiden ouders. Haar vader woont in Amerika, haar moeder stort zich volledig op haar werk. Er is niemand met wie Elizabeth van gedachten kan wisselen waardoor ze alle ruimte heeft om op te gaan in haar eigen wereld. Ze raakt geobsedeerd door Riley, een leuk meisje in haar klas, die verkering heeft met natuurlijk, de leukste jongen. Elizabeth koopt bijvoorbeeld een blonde pruik om er thuis net zo uit te zien als Riley. Elizabeth gaat steeds verder om haar obsessie te verwezenlijken.

Vanaf de eerste bladzijde zit je in het hoofd van Elizabeth, vierderklasser van een middelbare school in Rotterdam. Ze wordt gepest en geterroriseerd door een klein groepje klasgenoten. Vooral deze gedeeltes in het boek vond ik werkelijk schokkend om te lezen en angstaanjagend confronterend.
Telkens wanneer je als lezer denkt te weten waar Visser met haar verhaal naar toe wilt, blijkt dat je weer eens op het verkeerde been wordt gezet. Uiteindelijk neemt het verhaal een dramatische wending.
Als lezer blijf je met een groot gevoel van afkeer achter. En daarin zit volgens mij nou net de kracht van het boek.

donderdag 19 maart 2009

Dixie Chicks

Een tijdje terug werd in 'Het Uur Van De Wolf' de documentaire "Dixie Chicks: Shut Up And Sing" uitgezonden. Ik had er al veel over gelezen, maar de film zelf nog nooit gezien.
De film is een indringend verslag van wat de Dixie Chicks tijdens een toernee in 2003 meemaakten. Ze spraken zich uit tegen de inval in Irak en dat had verstrekkende gevolgen: van radioboycots tot doodsbedreigingen...
"Freedom of speech is fine, as long as you don't do it in public", zo luidt een bijschrift op de dvd-cover. Het trio gaat gelukkig door en slaat van zich af: het levert een prachtig album op, goed voor 5 Grammy’s, maar boos zijn ze nog steeds.
Ik ben opgebleven om de uitzending te kijken en werd gegrepen door de overtuiging. Ook kreeg ik last van plaatsvervangende schaamte: country-liefhebbers die cd's platwalsen... Ik ben geneigd te denken dat het altijd om de muziek gaat, maar dat zal wel als naïef bestempeld worden.

Ook als je niet van country houdt, is de film de moeite van het bekijken waard. Naïef of niet: de passie voor muziek blijft kaarsrecht overeind. Vasthouden aan idealen wordt beloond.
Ach ja, ik hou nou eenmaal wel van een goede afloop.
Bekijk hieronder de trailer:





Reserveer 'Shut Up And Sing' via Muziekweb
Meer van de Dixie Chicks in onze catalogus

maandag 16 maart 2009

Au suivant: op stap met WENDE

Onze eigen Wende Snijders heeft het in korte tijd helemaal gemaakt. Met haar debut-cd Quand tu dors won ze de Edison 2005. Met haar band trekt ze volle zalen. Inmiddels gaat haar repetoire ook over de grenzen van de Franse chansons, tot aan Zuid-Afrika toe. Ik kom soms recensies tegen van mensen die haar niet uit kunnen staan ("13 in een dozijn"), maar zo gaat nou eenmaal.

Om zelf een mening te vormen, heb ik de dvd Au suivant bekeken. Een documentaire over een leven van repetities, opnames en theatershows, een kijkje in de muzikale keuken en in het leven van Wende. Zoals een documentaire over een artiest hoort te zijn. Ze komt hierin naar voren als een spontane meid, met een mooie stem en sfeervolle theatershows.

Toch ben ik nog niet helemaal om, om het zo te zeggen. De muziek met haar vaste band pakt me niet echt. Wat ik veel interessanter vind, zijn de arrangementen die ze met het Metropole Orkest heeft opgenomen. En laten die acht nummers nou net op een aparte bonus-cd zijn bijgevoegd!

Ik word erdoor gegrepen, omdat ze net wat meer kleur hebben, meer pit. Nummers met 'ballen', zogezegd. Eigenlijk draai ik deze cd vooral voor drie pareltje. Het zwoele, jazzy arrangement van La vie en rose voegt volgens mij echt iets toe aan alle versies die er al van zijn gemaakt. Het opzwepende Je suis la zorgt ervoor dat ik altijd de trein haal. Maar het hoogtepunt voor mij is het kippenvel-schreeuw-jank titelnummer Au suivant. Ik kan het niet helpen, maar dat is wat het elke keer met me doet, en in die volgorde. Typisch gevalletje van een extra gevoelige snaar die niet alleen wordt geraakt, maar zelfs helemaal aan flarden wordt gescheurd.

Nou ja, smaken verschillen, dus luister en oordeel zelf maar. Geef wel even een zwaai aan die volumeknop of zet een koptelefoon op, geloof me, dat moet bij dit nummer!





Reserveer in onze catalogus
Meer van Wende in onze catalogus

vrijdag 13 maart 2009

Zin in eten...!

Wat eten we vandaag? Wie stelt zichzelf deze vraag niet een aantal keren in de week? Ik neem me ook altijd voor om boodschappen te doen voor de hele week, maar dat wil niet zeggen dat ik de maaltijdplannen dan ook helemaal doorvoer. Ik heb op donderdag domweg niet altijd zin in datgene wat ik op maandag bedacht heb. Soms wil je wel eens wat verrassends. Of je wil iemand verrassen, in aangename zin natuurlijk.
Lekker de droom-keuken-prins uithangen en zorgen voor heerlijke geuren in huis op het moment dat jouw lief over de drempel stapt... Wijntje erbij, schat? Gaat helemaal goedkomen. Maar wel met hulp natuurlijk: liefdestafelen. Een kookboek, maar niet zomaar eentje.

Waarom het etentje dan niet in het licht stellen van wat misschien wel komen gaat? Dit verrukkelijke boek is als een inwijding in het spel van verfijning op en rond de liefdestafel. Inspirerende ingrediënten verwerkt tot voortreffelijke gerechten, het kokkerellen als een zinnelijk feest, eetlust als een heerlijk preludium op de liefde.
Als je dat leest, krijg je gelijk zin... Koken met voorbedachten rade dus! Aardbeien, chocola, ja zelfs asperges schijnen een liefdesprikkelende werking hebben.. Het wordt een mooi weekend!
Eet smakelijk...

Reserveer in onze catalogus

woensdag 11 maart 2009

Katherine Neville

Het begon een paar jaar geleden met De Acht. Ik kocht dit boek vanwege de intrigerende teksten op het omslag: ... een mysterie ouder dan een millennium, een puzzel, een spel ... Twee verhaallijnen één zich afspelend in de roerige jaren eind 18e eeuw en één in onze eigen tijd. En natuurlijk op de voorkant de tekst: "De vrouwelijke tegenhanger van Eco's De naam van de roos...". Je moet niet altijd afgaan op wat er op de voorkant van een boek staat, want de tegenhanger van De naam van de roos dat vind ik het absoluut niet, maar ik heb het wel met heel veel plezier gelezen. Veel spanning, de twee verhaallijnen goed op elkaar afgestemd en heel veel (soms wel wat erg veel) geschiedenis. Waar ik erg van genoten heb waren de beschrijven van het Noordafrikaanse land Algerije. Ik kan me herinneren dat ik op gegeven moment zelfs een tijd lang op google earth heb zitten kijken of ik er iets op kon onderscheiden van het woeste, droge, bergachtige landschap dat Neville in haar boek beschrijft.
Indertijd werd het boek bestempeld als weer zo'n boek dat meelift op het succes van de Da Vinci code, maar dat is in dit geval toch echt niet aan de orde. Neville schreef het boek al in 1988 waar het in eerste instantie in Amerika in een kleine oplage verscheen. In 2005 verscheen pas de Nederlandse vertaling.

En dan nu het vervolg op De Acht, Het Vuur. Hunkerend heb ik weer bij de boekhandel gestaan, zal ik het kopen, of niet... Dit keer heb ik het toch maar van de bibliotheek geleend. Een vervolg vind ik altijd een beetje gevaarlijk. Niet als het gaat om bijvoorbeeld detectiveseries waarin altijd dezelfde commissaris of inspecteur een hoofdrol speelt, want dat is juist leuk vanwege de karakterontwikkeling van zo'n hoofdpersoon.

In Het Vuur herken ik erg veel van de stijl en de verhaalontwikkeling van De Acht. Jammer, ik vind het daardoor minder boeiend of vernieuwend. Dat neemt niet weg dat ik het boek nauwelijks weg kan leggen, want het is toch wel weer erg spannend.
Opnieuw veel, heel veel geschiedenis en heel veel namen, waardoor het opperste concetratie vraagt om het allemaal te kunnen bijhouden. Ook weer veel codes en puzzels. Een boek voor de liefhebbers dus. Ben je een liefhebber dan is Het Vuur toch weer goed voor ruim 450 bladzijden leesplezier.


Reserveer De Acht in onze catalogus
Reserveer Het Vuur in onze catalogus

maandag 9 maart 2009

Maigret fume une pipe


Ik vind het knap: een detective-serie die al ruim 75 jaar lang wordt gelezen. George Simenon (1903-1989) kreeg het met commissaris Maigret voor elkaar. In totaal zijn er 105 romans en verhalen verschenen met Maigret in de hoofdrol en Simenon schreef de eerste Maigret rond 1930 in Nederland (trots klopt ons hart) toen zijn boot in Delfszijl voor anker lag.

Ik kwam zelf via een omweg bij Maigret terecht door eerst een biografie van George Simenon te lezen. Facinerende man! Hij kon in een paar dagen er een complete roman uitpersen en viel dan door de fysieke inspanning 5 kilo af. Hij ging om met de groten der aarde, had een turbulent liefdesleven en beweerde met 10.000 vrouwen naar bed te zijn geweest. Uiteindelijk sterft hij eenzaam in zijn villa met 13 man personeel in Laussanne.

De tegenstelling tussen Simenon en Maigret is frappant: Maigret is een grote, logge, pijprokende commissaris van politie die 's middags braaf thuis bij zijn vrouw gaat eten en die droomt van zijn pensioen. Maigret is zo saai dat de uitgever van Simenon er eerst helemaal niet aan wilde beginnen. Maar de boeken zijn ontzettend sfeervol: wat mij betreft vooral de verhalen die zich in Parijs afspelen. En de verhalen hebben een mooie psychologische diepgang: Maigret probeert zijn verdachten te doorgronden en zo de zaak op te lossen. De plots zijn vaak verrassend en het leest als een trein. Dus gewoon eens een Maigret proberen en voor dat je het weet heb je een bekende literaire aandoening: de Maigret-verslaving.


zaterdag 7 maart 2009

Het Pauperparadijs - Suzanna Jansen in Bibliotheek Hengelo!

Als je geïnteresseerd bent in familiegeschiedenissen en de lotsverbondenheid tussen de verschillende generaties, dan moet je beslist Het pauperparadijs van Suzanna Jansen lezen.
Bij het opruimen van de zolder van haar ouders vindt journaliste Suzanna Jansen een bidprentje van overgrootmoeder, geboren in 1856, "Geboren te Norg (bij Assen)". Haar moeder vertelt dat deze voorouder als vermogende protestant onder haar stand trouwde, en nog wel met een katholiek, waardoor ze onterfd werd. Gefascineerd door dit verhaal besluit Suzanna Jansen in de familiegeschiedenis te duiken en gaat ze maar liefst 5 generaties terug in de tijd. Het verhaal over armoede gaat als een rode draad door haar stamboom en geeft een goed beeld van de al dan niet goedbedoelde pogingen om de armen te ‘helpen’, wat meestal gepaard ging met een hoge mate aan paternalisme en betutteling.

Suzanna schrijft helder, beeldend en beschrijvend. Ze weet de geschiedenis van haar voorouders te verbinden aan een meer algemene geschiedenis. In deze tijd sta je er nauwelijks bij stil dat destijds een reis naar Drenthe een overvaart van de Zuiderzee betekende.
Mocht je ooit eens richting Veenhuizen gaan, neem de fiets mee want je kunt fietsen door het decor van Het pauperparadijs dankzij de de Fietsersbond. En combineer het dan meteen met een bezoek aan het Gevangenismuseum, de plek waar alles zich afspeelde de gestichten van Veenhuizen.


Wil je weten waarom Suzanna Jansen zich nog altijd schuldig voelt over haar eigen welgesteldheid, wie de helden en schurken in haar verhaal over het armengesticht in het Drentse Veenhuizen zijn en waarom wordt het bedrijven van literaire non-fictie moeilijker wordt naarmate het onderzoek het heden nadert? Woensdag 18 maart vertelt Suzanna Jansen hierover in de bibliotheek.

donderdag 5 maart 2009

Zonder een woord - Linwood Barclay

Het verhaal
Middelbare scholiere Cynthia Archer wordt op een ochtend wakker en ontdekt dat haar vader, moeder en broertje weg zijn. Er ligt geen briefje, er wordt niet gebeld. Er wordt gewoon nooit meer iets van hen vernomen. Vijfentwintig jaar later weet Cynthia, inmiddels getrouwd en moeder van een dochtertje, nog steeds niet wat er is gebeurd. Als ze te gast is bij een Spoorloos-achtig televisieprogramma komt alles in een stroomversnelling.

Zo´n achterflaptekst maakt mij wel heel nieuwsgierig. Hoe kan zo iets? En dan het moment dat ze thuis komt en de hoed van haar vader op de keukentafel ligt! Toen liet Zonder een woord mij helemaal niet meer los en kon ik nauwelijks meer stoppen met lezen. Het verhaal is meeslepend, goed opgebouwd zonder ook maar een moment ongeloofwaardig te worden. En al lezend werd ik steeds nieuwsgieriger hoe de schrijver dit intrigerende gegeven tot een kloppend plot zou uitwerken. Ik vind dat hij daar uitstekend in is geslaagd. Wil je weten hoe? Gewoon het boek lezen, dan weet jij het ook!




Reserveer in onze catalogus

dinsdag 3 maart 2009

Mensen met een hobby

Ik heb een soort haat-liefde verhouding met Désanne van Brederode. Ik zie haar wel eens op tv en dan twijfel ik altijd een beetje over wat ik van haar vind. Er is iets ongrijpbaars dat me stoort - in wat ze zegt, hoe ze praat, hoe ze doet - maar tegelijkertijd zit ik gefascineerd te kijken en luisteren.

Ik denk toch wel te weten wat het is. Volgens mij zit ik de hele tijd te wachten op die klik die ik voelde toen ik voor het eerst een boek van haar las. Dat was Mensen met een hobby, en dat was van begin tot eind een klik van herkenning. Ik dacht toen echt in Désanne een soort bloedzuster te hebben gevonden. We zijn even oud, ik was toentertijd net zo oud als de hoofdpersoon Lilly en de dingen die zij dacht en voelde, waren gewoon 'van mij'. Maar die klik lijkt tot nu toe een eenmalige, want bij een tweede boek dat ik van Désanne las, gebeurde er niks en als ik haar zie, ben ik ernaar op zoek. Grappig.

Neemt niet weg dat ik dit boek nog altijd koester, want toen heeft het me geraakt en niks kan dat veranderen. Dat er volgens een recensent een volhardende lezer voor nodig is, verbaast me echt. Heb ik me dan zo vergist? Ik bleef maar lezen. Kennelijk heeft die recensent geen klik gehad.

Onderstaande beschrijving van VPRO's Boeken vertelt mooi waar het verhaal over gaat.

Lilly Berkenbosch, een striptekenares van bijna dertig jaar, is op zoek naar de zin van haar jachtige bestaan. Na de dood van haar moeder en het vinden van de 'ware' liefde in fotograaf Tom, wordt de vraag naar hoe te leven prangender. Kunnen mensen elkaar wel echt kennen? Is liefde willekeurig? Wanneer 'de vrouw van de jacht op bevrijdende ervaringen', zoals een vriend haar noemt, op zekere dag een boekje vindt van de onbekende maar wijze filosoof Thorwald Hammerson, tracht Lilly bewuster en trager te leven. De Noorse denker voorziet haar van een eigen sluitende theorie over het leven en de dood. Maar biedt de filosoof haar voldoende houvast of zoekt Lilly het met hem te ver van huis?

In een wervelende afwisseling van bespiegelingen met levendige dialogen, rake observaties, fantasierijke gedachten en grappige belevenissen, veegt Désanne van Brederode de vloer aan met iedereen die denkt levenswijsheid te kunnen kopen of lenen. Terwijl Van Brederode ons nu eens ontroert en dan weer opgelucht laat ademhalen door haar humor, voert ze ons met vaste hand naar een verrassende ontknoping.

Ik denk ook wel te weten waar die klik vandaan komt. Die zit namelijk in een paar belangrijke sleutelwoorden: humor, observaties, ironie, woede, vragen, bewustzijn, filosofie, bespiegelingen, relativering. En die ontknoping, ja die was echt briljant. Ik heb het meerdere keren overgelezen, twijfelend aan of ik het nu echt goed had begrepen.

Het artikel in Filosofie Magazine schrijft ook treffend over het boek. En laat je nou niet afschrikken door die filosofie, alsof dit een monsterwerk zou zijn. Het leest als een roman, maar misschien moet je er een zoekende, relativerende, humorischtische bijna 30-er voor mijn om die klik te ervaren. Ik moest het nog maar eens lezen, kijken of ik in die tien jaar erg veranderd ben!

Reserveer in onze catalogus