woensdag 2 december 2009

Wanneer de Dood een verhaal vertelt, kun je maar beter luisteren

Ja, ik word vaak aan haar herinnerd en in een van mijn vele, vele zakken, draag ik haar verhaal met me mee om steeds opnieuw te vertellen. Het is er één van de vele die ik bij me draag en ieder op hun eigen manier zijn ze stuk voor stuk heel bijzonder. Elk verhaal is een poging - een bovenmenselijke poging - om mij te bewijzen dat jullie, en jullie menselijke bestaan, het waard zijn.
Hier is het. Een van de vele.
De boekendief.

De Tweede Wereldoorlog staat nog steeds volop in de belangstelling en dat mag wat mij betreft zo blijven ook, want de afschuwelijke werkelijkheid kunnen we beter niet vergeten. Nog deze week stonden de kranten vol van het onlangs opgedoken dagboek van Klaartje de Zwarte. Dit dagboek verhaalt over de deportatiemachine die door één gek in gang werd gezet en waarvan we de omvang in al zijn nauwkeurige uitvoering nog steeds niet kunnen begrijpen en zeker niet mogen vergeten. De TV serie De Oorlog gepresenteerd door Rob Trip die de NPS nu uitzendt is eveneens een voorbeeld hiervan.

'De boekendief' van Markus Zusak is geen dagboek. Het is een verhaal van Liesel Meminger die negen jaar is als de oorlog begint en in de jaren die volgen de macht en de kracht van de woorden leert kennen. Het is het verhaal over slachtoffers, of je nu aan de 'goede' of aan de 'verkeerde' kant staat, een oorlog kent alleen maar slachtoffers.
Het is ook het verhaal van Hans Hubermann die door zijn weigering om lid te worden van de partij geen opdrachten meer krijgt en nog mondjesmaat wat geld binnenbrengt door met zijn accordeon in cafés te spelen.
Het is ook het verhaal van Rosa Hubermann, die kleerkast van een vrouw, die al scheldend haar o zo grote hart openstelt voor degenen die het het hardst nodig hebben.

Het is het verhaal van Rudy Steiner die zijn leven lang, wat uiteindelijk een veel te kort leven blijkt te zijn, hunkert naar een kus van Liesel, maar deze pas krijgt als hij stoffig en levenloos tussen het puin ligt.
En het is natuurlijk het verhaal van Max Vandenburg, die een kans kreeg te ontsnappen, maar daarna gekweld wordt door schuldgevoel, groter dan een mens kan bevatten, als hij terugdenkt aan de laatste blik die hij wierp op zijn familie die hij hierbij achterliet.
Het is het ook het verhaal van Ilsa Hermann, de vrouw van de burgemeester, die Liesel op haar eigen ondoorgrondelijke manier de Boekendief laat zijn en die, dat zul je merken als je dit boek leest, uiteindelijk de redster is van Liesel.
Tot slot is het natuurlijk een verhaal van de Dood. Sterker nog, het is de Dood die het ons laat meebeleven.

Markus Zusak heeft met 'de Boekendief' een prachtige roman geschreven, een verhaal dat je niet meer loslaat...

Reserveer in onze catalogus

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Hallo Monic,

De Boekendief is een mooi boek, maar het is al op 20 december 2008 besproken door Diane.

groetjes,

Joke

AvA zei

En, anoniem, wat wou je daarmee zeggen? Dat je alleen iets van een boek mag zeggen als je het als eerste doet?

De Eeuwige Bron zei

Ik vond het prachtig

Anoniem zei

Natuurlijk niet. Iedereen kan altijd iets over een boek zeggen. Maar op deze weblog verwacht ik elke keer een ander boek, cd of dvd.

groetjes,

Joke